بنام الله...

سوال مدعی تناقض :

«« آیا الله شرک را میبخشد؟
شرک بدترین گناهان شمرده میشود، اما به نظر میرسد نویسنده قرآن نتوانسته است در مورد اینکه الله شرک را میبخشد یا نمیبخشد تصمیم قاطعی بگیرد. در (سوره 4 آیه 48، 116) میگوید نمیبخشد و در سوره ( 7 آیه 153 و سوره 42 آیه 25 ) میگوید تمام گناهان را میبخشد، ابراهیم با پرستش ماه و خورشید و ستاره به عنوان خدایش دچار شرک میشود (سوره 6 آیه 76-78) اما مسلمانان فکر میکنند که پیامبران گناه نمیکنند »»

آیات اشاره شده در سوال مدعی تناقض :

سوره 4 ( نساء ) آیات 48 و 116 :

إِنَّ اللَّـهَ لَا یَغْفِرُ أَن یُشْرَکَ بِهِ وَیَغْفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِکَ لِمَن یَشَاءُ ۚ وَمَن یُشْرِکْ بِاللَّـهِ فَقَدِ افْتَرَىٰ إِثْمًا عَظِیمًا ﴿٤٨﴾
البته خدا (شرک را) که کسی را شریک او قرار دهید نمی آمرزد و غیر از آن را برای هر کس که می خواهد می آمرزد و هر کس که به خدا شرک ورزد (برایش همتایی قرار دهد) به یقین دروغی بزرگ گفته و به گناهی بزرگ آلوده شده  ﴿۴۸﴾

إِنَّ اللَّـهَ لَا یَغْفِرُ أَن یُشْرَکَ بِهِ وَیَغْفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِکَ لِمَن یَشَاءُ ۚ وَمَن یُشْرِکْ بِاللَّـهِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا بَعِیدًا ﴿١١٦﴾
و یقین بدانید که خدا نمی آمرزد که به او شرک ورزیده شود ( کسی را همتای خدا قرار دهیم ) و غیر از آن را برای هر کس که میخواهد می آمرزد و هر کس که برای خدا شریک قائل شود البته که گمراه شده است گمراهی دوری ﴿۱۱۶﴾

سوره 4 ( نساء ) آیه 153 :

یَسْأَلُکَ أَهْلُ الْکِتَابِ أَن تُنَزِّلَ عَلَیْهِمْ کِتَابًا مِّنَ السَّمَاءِ ۚفَقَدْ سَأَلُوا مُوسَىٰ أَکْبَرَ مِن ذَٰلِکَ فَقَالُوا أَرِنَا اللَّـهَ جَهْرَةً فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ بِظُلْمِهِمْ ۚ ثُمَّ اتَّخَذُوا الْعِجْلَ مِن بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَیِّنَاتُ فَعَفَوْنَا عَن ذَٰلِکَ ۚ وَآتَیْنَا مُوسَىٰ سُلْطَانًا مُّبِینًا﴿١٥٣﴾  
اهل کتاب از تو در خواست میکنند که کتابی را از آسمان برای آنها پایین آوری مطمئن باش که از موسی بزرگ تر از آن را خواستند و گفتند خدا را به ما نشان بده دیدن رو در رو و بخاطر ظلمشان گرفتار صاعقه شدند سپس بر گرفتند (انتخاب کردند) گوساله را بعد از آنکه برای آنها روشنگری ها آمد سپس از آن (خطا) عفو کردیم و به موسی تسلطی کامل دادیم ﴿۱۵۳﴾

سوره 6 ( انعام ) آیات 76 الی 78 :

فَلَمَّا جَنَّ عَلَیْهِ اللَّیْلُ رَأَىٰ کَوْکَبًا ۖ قَالَ هَـٰذَا رَبِّی ۖ فَلَمَّا أَفَلَ قَالَ لَا أُحِبُّ الْآفِلِینَ ﴿٧٦﴾
و آن وقت که شب بر او پوشانید ستاره ای را دید گفت این پروردگار من است سپس وقتی غروب کرد گفت غروب کننده ها را دوست ندارم ﴿۷۶﴾

فَلَمَّا رَأَى الْقَمَرَ بَازِغًا قَالَ هَـٰذَا رَبِّی ۖ فَلَمَّا أَفَلَ قَالَ لَئِن لَّمْ یَهْدِنِی رَبِّی لَأَکُونَنَّ مِنَ الْقَوْمِ الضَّالِّینَ ﴿٧٧﴾
سپس وقتی ماه را دید که طلوع میکند گفت این پروردگار من است سپس وقتی غروب کرد گفت اگر پروردگارم من را هدایت نکند البته من از قوم گمراهان میشوم ﴿۷۷﴾

فَلَمَّا رَأَى الشَّمْسَ بَازِغَةً قَالَ هَـٰذَا رَبِّی هَـٰذَا أَکْبَرُ ۖ فَلَمَّا أَفَلَتْ قَالَ یَا قَوْمِ إِنِّی بَرِیءٌ مِّمَّا تُشْرِکُونَ ﴿٧٨﴾
سپس وقتی خورشید را دید که طلوع میکرد گفت این پروردگار من است این بزرگتر است تا وقتی که غروب کرد گفت ای قوم من از آنچه شما با خدا شریک میگردانید بیزارم ﴿۷۸﴾

پاسخ :

خداوند در قرآن میفرماید که در صورت توبه همه ی گناهان را میبخشد :

سوره 7 ( اعراف ) آیه 153 :

وَالَّذِینَ عَمِلُوا السَّیِّئَاتِ ثُمَّ تَابُوا مِن بَعْدِهَا وَآمَنُوا إِنَّ رَبَّکَ مِن بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَّحِیمٌ ﴿١٥٣﴾
و کسانی که عمل بد کردند سپس بعد از آن توبه کردند و ایمان آوردند البته پروردگارت بعد از آن آمرزنده و بخشنده است ﴿١۵۳﴾

سوره 42 ( شوری ) آیه 25 :

وَهُوَ الَّذِی یَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَیَعْفُو عَنِ السَّیِّئَاتِ وَیَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ ﴿٢٥﴾
و او کسی است که توبه را از بنده هایش قبول میکند و گناهان را عفو میکند (می بخشد) و آنچه را انجام میدهید میداند ﴿۲۵﴾

سوره 39 ( زمر ) آیه 53 :

قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّـهِ ۚ إِنَّ اللَّـهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ ﴿٥٣﴾
بگو ای بنده های من کسانی که بر نفس خود اصرار کردید (از حدود خدا که برایتان خوانده شد تجاوز کرده اید) از رحمت خدا نا امید نباشید مطمئن باشید خدا همۀ گناهان را می آمرزد البته او آمرزندۀ مهربان است ﴿۵۳﴾

البته که در صورت توبه خدا شرک را هم می بخشد زیرا وعده خدا حق است و خدا قاطعانه سخن میگوید! مگر پیامبران الهی، مشرکین را دعوت به پذیرش یکتا پرستی نمیکردند اگر قرار بود بر اساس اوهام نویسنده ی مدعی تضاد که به ظاهر تکلیفش با خودش روشن نیست و آن را به خدا و قرآن نسبت میدهد، مشرکینی که توبه کرده اند و ایمان آورده اند هم مواخذه و مجازات گردند ضرورتی نداشت که پیامبران آنها را دعوت به توحید و یکتا پرستی کنند حتی در آیه 114 سوره هود میفرماید که نیکی ها و خوبیها، بدیها و ناپاکیها و گناهان را از بین میبرد :

وَأَقِمِ الصَّلَاةَ طَرَفَیِ النَّهَارِ وَزُلَفًا مِّنَ اللَّیْلِ ۚ إِنَّ الْحَسَنَاتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئَاتِ ۚ ذَٰلِکَ ذِکْرَىٰ لِلذَّاکِرِینَ ﴿١١٤﴾
و نماز را بپا دارید مقداری از روز و پاره ای از شب البته خوبیها بدیها را می برند آن تذکری است برای تذکر پذیران ﴿۱۱۴﴾

و خداوند کسانی را که شرک می ورزند و بر آن اصرار میکنند و توبه نمیکنند و دست از ستمگری بر نمی دارند را نخواهد بخشید.

اما درباره ابراهیم، سخنان او و اعمالش تاکتیک او بوده مانند شکستن بتان و انداختن تبر به گردن بت بزرگ و احتجاج توام با دلایل ابراهیم در مقابل بت پرستان که چرا از بت بزرگ نمی پرسید زیرا که تبر در دست اوست و محاجه ابراهیم با مشرکان در قرآن دقیقآ بیانگر تاکتیک ابراهیم در مقابل مشرکان و دعوت آنان به توحید و یکتا پرستی است...!

والسّلام...