بنام الله...

شفاعت خواستن و خواندن غیر خدا در قرآن جایز نیست !

خداوند در قرآن خطاب به پیامبر میفرماید که به بندگان بگو که تو نیز از سرنوشت خود درآخرت بی خبر هستی و نمیدانی که با تو ( پیامبر ) چه خواهد شد .! سوره احقاف آیه 9 :

قُلْ مَا کُنتُ بِدْعًا مِّنَ الرُّسُلِ وَمَا أَدْرِی مَا یُفْعَلُ بِی وَلَا بِکُمْ ۖ إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا یُوحَىٰ إِلَیَّ وَمَا أَنَا إِلَّا نَذِیرٌ مُّبِینٌ ﴿٩﴾  
بگو من پدیده ای نوین و تازه ای از میان رسولان نیستم و من نمی دانم که با من و یا با شما (در آخرت) چه معامله ای انجام خواهد شد من غیر از آنچه به سویم وحی میشود را پیروی نمی کنم و من غیر از هشدار دهنده ای روشنگر چیز دیگری نیستم ﴿ ۹﴾ 

پس وای بر منحرفین مشرکی که کلام پیامبر و خدا را در قرآن باور نمیکنند و جاهلانه بر تفکرات شرک آلود و ضد قرآنی خود اصرار میورزند و به جای خدای زنده و حاضر و شنوا و دانا از کسانی که مرده اند و از این دنیا رفته اند و صدای آنها را نمی شنوند حاجت میخواهند اینها معنی " ایاک نعبد و ایاک نستعین " را نیز نفهمیده اند که برای خدا شریکانی قائل هستند! سوره فاتحه آیه 5 و اعراف آیه 194 :

إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ ﴿٥﴾
فقط تورا پرستش میکنیم و فقط از تو کمک میخواهیم ﴿۵﴾

إِنَّ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ عِبَادٌ أَمْثَالُکُمْ ۖ فَادْعُوهُمْ فَلْیَسْتَجِیبُوا لَکُمْ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿١٩٤﴾
به یقین کسانی را که غیر از خدا میخوانید بنده هایی مانند شما هستند پس آنها را بخوانید و باید به شما جواب دهند اگر شما راست میگویید ﴿١۹۴﴾

حال آیات محکم دیگر در رد شفاعت :

وَاتَّقُوا یَوْمًا لَّا تَجْزِی نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَیْئًا وَلَا یُقْبَلُ مِنْهَا شَفَاعَةٌ وَلَا یُؤْخَذُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلَا هُمْ یُنصَرُونَ ﴿٤٨﴾ سوره بقره
و پرهیز کنید از روزی که کسی نمیتواند کاری برای کسی انجام دهد و از کسی شفاعتی قبول نشود و از کسی مثل و مانندی گرفته نشود و آنها یاری نمی شوند ﴿۴۸﴾ 

وَاتَّقُوا یَوْمًا لَّا تَجْزِی نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَیْئًا وَلَا یُقْبَلُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلَا تَنفَعُهَا شَفَاعَةٌ وَلَا هُمْ یُنصَرُونَ ﴿١٢٣﴾ سوره بقره 
و بپرهیزید از روزی که کسی از کسی چیزی را بی نیاز نمی کند و از کسی فدیه قبول نمیشود و برای هیچ کس شفاعت سودی ندارد و آنها یاری نمیشوند ﴿۱۲۳﴾ 

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاکُم مِّن قَبْلِ أَن یَأْتِیَ یَوْمٌ لَّا بَیْعٌ فِیهِ وَلَا خُلَّةٌ وَلَا شَفَاعَةٌ ۗ وَالْکَافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ﴿٢٥٤﴾ سوره بقره 
ای کسانی که ایمان آورده اید در راه خدا از آنچه به شما روزی دادیم خرج کنید قبل از آنکه بیاید روزی که در آن نه تجارتی, نه دوستی, نه شفاعتی نیست و ناباوران (کافران) آنها ستمگرند ﴿۲۵۴﴾ 

وَأَنذِرْ بِهِ الَّذِینَ یَخَافُونَ أَن یُحْشَرُوا إِلَىٰ رَبِّهِمْ ۙ لَیْسَ لَهُم مِّن دُونِهِ وَلِیٌّ وَلَا شَفِیعٌ لَّعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ ﴿٥١﴾ سوره انعام 
و بوسیله آن (قرآن) آگاه کن کسانی را که میترسند از اینکه به سوی پروردگارشان جمع کرده شوند که برای آنها غیر از او (خدا) ولی و شفیعی وجود ندارد شاید آنها رعایت کنند ﴿۵۱﴾ 

وَذَرِ الَّذِینَ اتَّخَذُوا دِینَهُمْ لَعِبًا وَلَهْوًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا ۚ وَذَکِّرْ بِهِ أَن تُبْسَلَ نَفْسٌ بِمَا کَسَبَتْ لَیْسَ لَهَا مِن دُونِ اللَّـهِ وَلِیٌّ وَلَا شَفِیعٌ وَإِن تَعْدِلْ کُلَّ عَدْلٍ لَّا یُؤْخَذْ مِنْهَا ۗأُولَـٰئِکَ الَّذِینَ أُبْسِلُوا بِمَا کَسَبُوا ۖ لَهُمْ شَرَابٌ مِّنْ حَمِیمٍ وَعَذَابٌ أَلِیمٌ بِمَا کَانُوا یَکْفُرُونَ ﴿٧٠﴾ سوره انعام
رها کن کسانی را که دینشان را به بازی و سرگرمی گرفتند و زندگی دنیا آنها را فریب داد و با آن (قرآن) تذکر بده تا محروم نشود هیچ کس به دلیل چیز هایی که کسب کرده است که برایش غیر از خدا ولی و شفیعی وجود ندارد و هر چیزی را به عوض دهد از او گرفته نمی شود آنها کسانی هستند که به خاطر دستاوردهایشان محروم شدند برای آنها نوشیدنی از آب داغ و عذابی دردناک است به دلیل آنکه به آن ناباور بودند ﴿۷۰﴾ 

اللَّـهُ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ ۖ مَا لَکُم مِّن دُونِهِ مِن وَلِیٍّ وَلَا شَفِیعٍ ۚ أَفَلَا تَتَذَکَّرُونَ ﴿٤﴾ سوره سجده 
خدا کسی است که آسمانها و زمین و آنچه میان آنهاست را در شش روز خلق کرد سپس بر عرش پرداخت برای شما غیر از او هیچ ولی و شفیعی وجود ندارد آیا متذکر نمی شوید ؟﴿۴﴾ 

ثُمَّ مَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿١٨﴾ سوره انفطار 
سپس تو چه میدانی که روز کیفر دادن چیست ؟ ﴿۱۸﴾

یَوْمَ لَا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِّنَفْسٍ شَیْئًا ۖ وَالْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِّلَّـهِ ﴿١٩﴾ سوره انفطار
روزی که هیچکس نمی تواند مالک و یا اختیاردار کس دیگری باشد و دستور در آن روز فقط مخصوص خداست﴿۱۹﴾

أَمِ اتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّـهِ شُفَعَاءَ ۚ قُلْ أَوَلَوْ کَانُوا لَا یَمْلِکُونَ شَیْئًا وَلَا یَعْقِلُونَ ﴿٤٣﴾ سوره زمر
آیا غیر از خدا برای خود شفیعانی بر گرفتند؟ بگو و اگرچه که (شفیعان شما) مالک چیزی نباشند و عاقل هم نباشند ؟ ﴿۴۳﴾  

قُل لِّلَّـهِ الشَّفَاعَةُ جَمِیعًا ۖ لَّهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ ثُمَّ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٤٤﴾ سوره زمر
بگو شفاعت همگی فقط مخصوص خداست ملکوت (مالکیت) آسمانها و زمین برای اوست سپس به سوی او باز گردانده میشوید ﴿۴۴﴾ 

آیات بالا در رد شفاعت واضح و محکم است و صراحت  کلام خداوند در این آیات روشن...!

حال می رسیم به بررسی برخی آیات متشابه در این زمینه که بسیاری به اشتباه آنها را مجوزی برای شفاعت دیگران می دانند !

لازم میدانیم به قسمتی از باورهای برخی از ما انسانها نیز که برخلاف اعتقادات قرآنی است بپردازیم ، و آن اینکه برای ما اینگونه بیان شده که در روز قیامت خداوند بر تخت پادشاهی نشسته و پیامران ، ائمه ، شهدا و صالحین در کنار تخت او ایستاده و انسانها هنگام عبور از مقابل آنها توسط آنها بخشیده می شوند و هر یک از آنها ارادتمندان خود و یا محبان خود را میبخشند و می آمرزند! در حالی که بنا بر گفته قرآن که در آیات متعددی بیان شده در روز قیامت هر کسی بار خود را بر می دارد و هیچکس نمی تواند به کس دیگری کمک کند:

وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ ۚ وَإِن تَدْعُ مُثْقَلَةٌ إِلَىٰ حِمْلِهَا لَا یُحْمَلْ مِنْهُ شَیْءٌ وَلَوْ کَانَ ذَا قُرْبَىٰ ۗ إِنَّمَا تُنذِرُ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالْغَیْبِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ ۚ وَمَن تَزَکَّىٰ فَإِنَّمَا یَتَزَکَّىٰ لِنَفْسِهِ ۚ وَإِلَى اللَّـهِ الْمَصِیرُ ﴿١٨﴾ سوره فاطر
و هیچ بار بردارنده ای بار گناه دیگری را بر نمی دارد و اگر برای حمل کردن گناهش کسی را صدا کند از بار گناه او چیزی حمل کرده نمی شود و اگر چه خویشاوند یا از نزدیکان او باشد غیر از این نیست که تو به کسانی هشدار می دهی که از پروردگارشان در نهان پرهیز میکنند و نماز برپا میدارند و هر کس پاکیزه شد غیر از این نیست که برای نفس خود پاکیزه میشود و بازگشت به سوی خداست ﴿۱۸﴾

و نیز آیات 34 الی 37 سوره عبس :

یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ ﴿٣٤﴾
روزی که مرد از برادرش فرار میکند ﴿۳۴﴾

وَأُمِّهِ وَأَبِیهِ ﴿٣٥﴾
و مادرش و پدرش ﴿۳۵﴾

وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِیهِ ﴿٣٦﴾
و همسرش و فرزندش ﴿۳۶﴾

لِکُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ ﴿٣٧﴾
برای هر فردی از آنها در آن روز پیش آمد و کار مهمی است که برای او کافیست ( کفایت میکند ) ﴿۳۷﴾

و خداوند میفرماید احدی را در حکم خود شریک نمی کند :

قُلِ اللَّـهُ أَعْلَمُ بِمَا لَبِثُوا ۖ لَهُ غَیْبُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ أَبْصِرْ بِهِ وَأَسْمِعْ ۚ مَا لَهُم مِّن دُونِهِ مِن وَلِیٍّ وَلَا یُشْرِکُ فِی حُکْمِهِ أَحَدًا ﴿٢٦﴾ سوره کهف 
بگو خدا به آنچه ماندند داناتر است غیب آسمانها و زمین مخصوص اوست بوسیله ی آن (قرآن) بینا کن و بشنوان که برای آنها غیر از او (خداوند) ولی وجود ندارد و او در حکمش احدی را شریک نمی کند ﴿۲۶﴾

باید بدانیم که برخی از ما انسانها اینگونه تصور میکنیم که در آخرت خدا را می بینیم در حالی که از آیات قرآنی اینگونه فهمیده می شود که ما قدرت دیدن خداوند را نداریم نه در این جهان و نه در جهان آخرت به طوری که در قرآن وقتی موسی از خداوند میخواهد که خدایا خودت را به من نشان بده خداوند از کلمه " لن ترانی " استفاده می کند در کلام عرب کلمه لن نفی ابد است یعنی هرگز مرا نخواهی دید ! سوره اعراف آیه 143 :

وَلَمَّا جَاءَ مُوسَىٰ لِمِیقَاتِنَا وَکَلَّمَهُ رَبُّهُ قَالَ رَبِّ أَرِنِی أَنظُرْ إِلَیْکَ ۚ قَالَ لَن تَرَانِی وَلَـٰکِنِ انظُرْ إِلَى الْجَبَلِ فَإِنِ اسْتَقَرَّ مَکَانَهُ فَسَوْفَ تَرَانِی ۚ فَلَمَّا تَجَلَّىٰ رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَکًّا وَخَرَّ مُوسَىٰ صَعِقًا ۚفَلَمَّا أَفَاقَ قَالَ سُبْحَانَکَ تُبْتُ إِلَیْکَ وَأَنَا أَوَّلُ الْمُؤْمِنِینَ ﴿١٤٣﴾
و وقتی موسی به محل قرار ما آمد و پروردگارش با او حرف زد گفت: پروردگارا خودت را به من نشان بده تا تو را ببینم گفت ای موسی هرگز مرا نخواهی دید و لکن به سوی کوه نگاه کن اگر کوه توانست در جای خود آرام گیرد به زودی من را خواهی دید سپس وقتی پروردگارش بر کوه تجلی کرد آن را کوبیده منهدم ساخت و موسی بیهوش افتاد سپس وقتی به هوش آمد گفت مقدس و منزه هستی تو به سوی تو بازگشتم و من اول از هر چیزی از مومنان هستم ﴿١۴۳﴾

در آیه فوق خداوند به روشنی به موسی میگوید که هرگز مرا نخواهی دید این بدان معنی است که بشر قادر به دیدن خدا نیست و با توجه به آیاتی که در زیر خواهد آمد در می یابیم که از دیدگاه آیات متشابه قرآن ، شفاعت یک پیام آمرزش از جانب خداوند است که توسط رسولان خداوند که در آخرت توسط خداوند انتخاب میگردند به بندگان ابلاغ می شود و شفاعت یک قدرت آمرزش نیست که به بنده ای داده شود که هر که را که دوست داری ببخش و بیامرز ! زیرا که آمرزش فقط  و فقط مخصوص الله است ، اگر قرار باشد که ما خداوند را نبینیم در آن جهان نیز خداوند با ما مانند این جهان سخن خواهد گفت ، یعنی از سه طریق :
1 - از طریق وحی 2 - بوسیله ی رسول 3 - از وراء حجاب ، طبق آیه 51 سوره شوری :

 وَمَا کَانَ لِبَشَرٍ أَن یُکَلِّمَهُ اللَّـهُ إِلَّا وَحْیًا أَوْ مِن وَرَاءِ حِجَابٍ أَوْ یُرْسِلَ رَسُولًا فَیُوحِیَ بِإِذْنِهِ مَا یَشَاءُ ۚ إِنَّهُ عَلِیٌّ حَکِیمٌ ﴿٥١﴾
و شایسته ی بشری نیست که با خدا سخن بگوید مگر به صورت وحی یا از ماورای حجابی یا رسولی میفرستد که با اجازه ی او وحی می کند آنچه را که می خواهد البته او برتر و بالاتری با حکمت است ﴿۵۱﴾ 

بر مبنای این آیه قرآن چنانچه اگر خداوند بخواهد در آخرت به ما بگوید که گناهان ما بخشیده شده به همین سه طریق با ما سخن خواهد گفت زیرا ما توانایی دیدن خدا را نداریم و رسولانی این پیام را به ما ابلاغ میکنند که بر خلاف تصور ما این افراد را ما انتخاب نمیکنیم و نمیتوانیم برای خدا تکلیف کنیم که فلان کس شفیع من است! این رسولان را خدا انتخاب میکند و با اجازه خدا این پیام را به ما ابلاغ میکنند و ما نمیدانیم که آنها چه موجوداتی هستند که خدا انتخابشان میکند و اندیشه ای که امروز به غلط میان ما رواج دارد و ما افراد و اشخاصی را برای خود انتخاب میکنیم ودر باورهای غلط و غیر قرآنی خود آنها را معصوم یعنی عاری از هر گونه گناهی میدانیم که خود این هم خلاف آیات قرآن است زیرا ( در قران هیچکس معصوم نیست ) و از آنها طلب شفاعت میکنیم و یا در مقبره ها و امامزاده ها به خاک ذلت می افتیم و از آنها طلب یاری و شفاعت داریم این در حالی است که خدا میگوید او هر لحظه با ماست :

... وَهُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ مَا کُنتُمْ ۚ وَاللَّـهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿٤﴾ سوره حدید
... و هر کجا که باشید او با شماست و خدا به آنچه میکنید بیناست ﴿۴﴾

و حتی از رگ گردن به ما نزدیکتر است :

... وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ ﴿١٦﴾ سوره ق
و ما به او (انسان) از رگ گردن نزدیک تر هستیم  ﴿١۶﴾

و خداوند هر لحظه صدای ما را میشنود و دعاهای ما را جواب میدهد :

وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ ۖ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ ۖفَلْیَسْتَجِیبُوا لِی وَلْیُؤْمِنُوا بِی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ ﴿١٨٦﴾ سوره بقره
و وقتی که بنده های من در باره من ازتو بپرسند به یقین من نزدیک هستم جواب دعای دعا کننده را هنگام دعا کردن میدهم و باید از من طلب جواب کنند و من را باور کنند باشد که آنها رشد یابند﴿۱۸۶﴾ 

و ما حق نداریم اربابانی غیر از خدا داشته باشیم حتی از پیامبران و فرشته ها :

وَلَا یَأْمُرَکُمْ أَن تَتَّخِذُوا الْمَلَائِکَةَ وَالنَّبِیِّینَ أَرْبَابًا ۗ أَیَأْمُرُکُم بِالْکُفْرِ بَعْدَ إِذْ أَنتُم مُّسْلِمُونَ ﴿٨٠﴾ سوره آل عمران
و (خدا) به شما فرمان نمیدهد که ملائکه و پیامبران را به عنوان اربابانی برای خود بگیرید ، آیا (خدا) شما را به ناباوری (کفر) دستور میدهد؟ بعد از آنکه شما مسلمان شدید ( مسلمان آزاد است و بندگی و بردگی اربابی غیر از خدا رب العالمین را نمیکند ) . ﴿۸۰﴾

حال ببینیم شفاعت چیست و شفیع کیست ؟!

شفاعت یک پیام آمرزش از جانب خداوند است که به بنده ابلاغ می شود که آمرزیده شدی و خدا گناهانت را بخشید و این پیام شفاعت ( آمرزیده شدن ) فقط مخصوص خداست و هیچ کس نمیتواند در این امر دخالت کند و خدا این پیام را توسط رسولانی که خودش انتخاب میکند و نه ما انسانها به بندگان ابلاغ میکند! که در حقیقت اینان شفیع هستند یعنی حامل پیام آمرزش برای انسانها هستند و نه اینکه واسطه شوند برای بخشش و یا قدرت آمرزیدن کسی را داشته باشند! و یا کسانی که استحقاق شفاعت شدن را دارند بواسطه ی اعمالشان خداوند آنها را شفاعت می کند و آمرزیده می شوند.!
در پیام شفاعت خداوند به بنده می گوید که خدا تو را مورد عفو و بخشش قرار داد و گناهان تو را بخشید فقط همین! و به هیچ کس قدرت آمرزش دیگران داده نمیشود که هرکس را خواستی ببخش!! و همانگونه که در این دنیا رسولان و پیامبران را خدا انتخاب می کند و ما در آن دخالتی نداریم در آخرت هم خدا رسولانش را خودش انتخاب می کند و ما دخالتی در آن نداریم پس اگر کسی بگوید فلان کس و یا فلان اشخاص شفیعان ما در روز قیامت هستند سخنش بر خلاف قرآن است...

حال طبق توضیحات بالا بپردازیم به بررسی آیات متشابه در باب شفاعت از قرآن :

وَکَم مِّن مَّلَکٍ فِی السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِی شَفَاعَتُهُمْ شَیْئًا إِلَّا مِن بَعْدِ أَن یَأْذَنَ اللَّـهُ لِمَن یَشَاءُ وَیَرْضَىٰ ﴿٢٦﴾ سوره نجم 
و چه بسا فرشته ای در آسمان که که شفاعت آنها سودی نمی دهد مگر بعد از آنکه خدا اجازه دهد برای هر کسی که بخواهد و خشنود باشد ﴿۲۶﴾

و چه بسیار فرشتگانی که نمیتوانند این پیام آمرزش (شفاعت) را به کسی ابلاغ کنند مگر بعد از آنکه خدا اجازه دهد بر هر کس که بخواهد و از او راضی باشد میبینیم که در این آیه ( نجم 26 ) هم فقط دستور خداست که اجازه شفاعت را صادر میکند و فرشتگان حامل پیام خدا هستند و فقط پیام شفاعت را ابلاغ میکنند.!

وَلَا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ عِندَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ ۚ حَتَّىٰ إِذَا فُزِّعَ عَن قُلُوبِهِمْ قَالُوا مَاذَا قَالَ رَبُّکُمْ ۖ قَالُوا الْحَقَّ ۖ وَهُوَ الْعَلِیُّ الْکَبِیرُ ﴿٢٣﴾ سوره سباء
و شفاعت در پیشگاه خدا سود نمی دهد مگر برای کسی که خدا به او اجازه دهد تا وقتی که ترس از قلبهایشان رفع شود می گویند پروردگارتان چه چیزی گفت ؟ می گویند : حقیقت را و او برتر و بزرگتر است ﴿٢٣﴾

یَوْمَئِذٍ لَّا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَـٰنُ وَرَضِیَ لَهُ قَوْلًا ﴿١٠٩﴾ سوره طه
در آن روز شفاعت سود نمی دهد مگر برای آن کس که از جانب خدای مهربان برایش مجوز صادر شود و برای او در سخن راضی باشد ﴿۱۰۹﴾

در دو آیه بالا خداوند میفرماید روزی که شفاعت ( پیام آمرزش ) هیچ کس سودی به کسی نمیدهد مگر کسی که خدای مهربان برای او اجازه داده که این پیام را دریافت دارد و آمرزیده شود و از سخن او خشنود باشد و خداوند در این آیات تاکید میکند چنین شخصی را می بخشد! ساده تر این گونه بیان کنیم که در این آیات خداوند میفرماید کسانی که شایسته و لایق شنیدن پیام شفاعت ( آمرزش ) هستند و یا خداوند از او خشنود است توسط خداوند شفاعت خواهند شد و این پیام شفاعت نیز توسط فرشتگان یا رسولان بدانها ابلاغ می شود ، و نه اینکه کسانی که خداوند از آنها راضی است می توانند دیگران را شفاعت کنند و یا واسطه شوند برای بخشش انسانها !!! لطفا آیات را به دقت یکبار دیگر بخوانید تا بهتر متوجه مطلب گردید!
دقت در آیات فوق روشن میسازد که شفاعت کردن فقط مخصوص خداست و ما حق نداریم هیچ کسی را غیر از خداوند به عنوان شفیع انتخاب نماییم! و فقط خداوند در صورت صلاحدید ، شفیعانی را برای ابلاغ پیام آمرزش به انسانهای واجد شرایط انتخاب می کند..!

لَّا یَمْلِکُونَ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِندَ الرَّحْمَـٰنِ عَهْدًا ﴿٨٧﴾ سوره مریم
مالک شفاعت نیستند مگر کسی که از جانب خدا عهدی بر گرفته باشد ﴿۸۷﴾

با دقت در آیه بالا نیز متوجه میشویم که مالک پیام شفاعت فقط کسانی هستند که عهد و پیمانهای خدا را رعایت کرده اند و به آنها عمل کرده اند اینها مالک شفاعت شدن هستند و نه شفاعت کردن دیگران که این کار فقط مخصوص خداست این آیه هرگز نمی گوید که این اشخاص میتوانند دیگران را ببخشند و یا بیامرزند بلکه با دریافت پیام آمرزش از جانب خداوند فقط گناهان خودشان آمرزیده میشود!

وَلَا یَمْلِکُ الَّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِهِ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَن شَهِدَ بِالْحَقِّ وَهُمْ یَعْلَمُونَ ﴿٨٦﴾ سوره زخرف
و کسانی را که غیر از او می خوانید مالک شفاعت نیستند مگر آن کسی که به حقیقت شهادت دهد و آنها میدانند ﴿٨٦﴾ 

این آیه نیز مانند آیه قبل ( مریم 87 ) بحث از مالکیت شفاعت شدن و نه شفاعت کردن کسانی است که به حق شهادت داده اند و خودشان هم میدانند و پیام آمرزش خدا را دریافت کرده اند که بخشیده شده اند و اینطور نیست که بتوانند کسی را ببخشند!

اللَّـهُ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ ۚ لَا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلَا نَوْمٌ ۚلَّهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ ۗ مَن ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِندَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ ۚ یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ ۖ وَلَا یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ إِلَّا بِمَا شَاءَ ۚ وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ ۖ وَلَا یَئُودُهُ حِفْظُهُمَا ۚ وَهُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ ﴿٢٥٥﴾ سوره بقره 
خدا که خدایی جز او نیست زنده و پاینده است نه خستگی و نه خواب او را نمی گیرد برای اوست آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است کیست کسی که نزد او شفاعت کند مگر با اجازه او (خدا) می داند آنچه را که در حضور آنهاست و آنچه که بعد از آنهاست و به چیزی از دانش او ( خدا ) احاطه ندارند مگر به آنچه ( از مقدار دانش که ) او بخواهد دانش او آسمانها و زمین را در بر گرفته و حفظ آن دو برایش سخت نیست و او بالاتر و بزرگتر است ﴿۲۵۵﴾ 

در آیه بالا خداوند به روشنی میفرماید که کسی توانایی و قدرت آمرزش کسی را در پیشگاه خدا ندارد و کسی نمیتواند حامل پیام آمرزش باشد مگر کسانی که با اجازه خداوند مامورند که پیام بخشش خدا را به بندگان برسانند...

سوره انبیاء آیات 26 الی 28 :

وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَـٰنُ وَلَدًا ۗ سُبْحَانَهُ ۚ بَلْ عِبَادٌ مُّکْرَمُونَ ﴿٢٦﴾
و گفتند : خدای رحمتگر برای خود فرزندی برگرفته . او (خدا) منزه است از اینکه فرزندی داشته باشد بلکه آنها بنده هایی با کرامت هستند ﴿۲۶﴾

لَا یَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَهُم بِأَمْرِهِ یَعْمَلُونَ ﴿٢٧﴾
آنها در سخن گفتن از او (خدا) پیشی نمی گیرند و آنها به دستور او عمل میکنند ﴿۲۷﴾

یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا یَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضَىٰ وَهُم مِّنْ خَشْیَتِهِ مُشْفِقُونَ﴿٢٨﴾ 
(خدا) میبیند آنچه را در حضور آنهاست و آنچه را در آینده است را میداند و شفاعت نمی کنند مگر برای آن کس که (خدا) از او خشنود است و آنها از او هراسان هستند ﴿۲۸﴾

اگر در آیات بالا دقت کنیم در می یابیم که برخی می گویند آن رسولان که حامل پیام شفاعت هستند فرزندان خدا هستند که خدا میگوید آنها بندگانی با کرامت هستند که قبل از دستور خدا سخنی نمی گویند و فقط به فرمان او عمل میکنند و فقط دستورات خدا را انجام میدهند و پیام آمرزش خدا (شفاعت) را به کسی ابلاغ نمی کنند مگر برای کسی که خدا از او راضی باشد و آن رسولان حامل پیام شفاعت از ترس خدا در هراسند!

أَأَتَّخِذُ مِن دُونِهِ آلِهَةً إِن یُرِدْنِ الرَّحْمَـٰنُ بِضُرٍّ لَّا تُغْنِ عَنِّی شَفَاعَتُهُمْ شَیْئًا وَلَا یُنقِذُونِ ﴿٢٣﴾ سوره یس
آیا غیر از او برای خود خدایی بر گیرم ؟ که اگر خدای رحمت گر ضرری برای من بخواهد شفاعت آنها من را از چیزی بی نیاز نمی کند و من را نجات نمی دهد ﴿۲۳﴾

در آیه بالا هم خود رسول میگوید اگر من غیر از خدا دنبال شفیعان دیگری باشم و خدا ضرری را برای من بخواهد شفاعت آنها هیچ سودی برای من نخواهد داشت!!

خداوند هم داناست و هم حکیم و اندیشه قرآن به ما می گوید : 
که تمام شفاعت از آن خداوند است که در آخرت یا به ما وحی میشود یا به طریق رسولانی که خداوند در آخرت تعیین میکند به ما میرسد و حتی ملائکه و روح هم، حق سخن گفتن ندارند مگر با اجازه خداوند!
و قرآن کریم اندیشه ی بت پرستان را که در زمان پیامبران گوناگون وجود داشته و به آن معتقد بودند را معادل شرک می داند.!

حُسن ختام بحث ما آیات زیر :

وَلَمْ یَکُن لَّهُم مِّن شُرَکَائِهِمْ شُفَعَاءُ وَکَانُوا بِشُرَکَائِهِمْ کَافِرِینَ ﴿١٣﴾ سوره روم
و برای آنها شریکانی نباشد که آنها را شفاعت کنند و آنها به شریکان خود کافر می گردند ﴿۱۳﴾ 

وَلَقَدْ جِئْتُمُونَا فُرَ‌ادَىٰ کَمَا خَلَقْنَاکُمْ أَوَّلَ مَرَّ‌ةٍ وَتَرَ‌کْتُم مَّا خَوَّلْنَاکُمْ وَرَ‌اءَ ظُهُورِ‌کُمْ ۖ وَمَا نَرَ‌ىٰ مَعَکُمْ شُفَعَاءَکُمُ الَّذِینَ زَعَمْتُمْ أَنَّهُمْ فِیکُمْ شُرَ‌کَاءُ ۚ لَقَد تَّقَطَّعَ بَیْنَکُمْ وَضَلَّ عَنکُم مَّا کُنتُمْ تَزْعُمُونَ ﴿۹۴﴾ سوره انعام 
و البته به تنهایی پیش ما آمدید همانگونه که اولین بار شما را خلق کردیم و پشت سرتان ترک کردید آنچه را به شما بخشیده بودیم و با شما شفیعان شما را نمی بینیم همان کسانی که شما آنها را به گمان خود شریک می کردید قطعاً میان شما و (شفیعانتان) بریده شد و آنچه را گمان می کردید از شما گم شد ﴿۹۴﴾ 

والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته....